Bouw jij mee aan Bedum?


Muzikale Spring in ‘t Veld

Peter van Dijk-Veldkamp geïnterviewd door Saffira Rijkee.

Hij nam toen hij trouwde met zijn vrouw Franka, ook haar achternaam maar aan. ‘ik ken al zoveel Peter van Dijks, nu is onze naam een stuk unieker.’ Peter van Dijk-Veldkamp (33) heeft boven een speciale kamer voor al zijn gitaren en andere instrumenten, geeft les in muziek en godsdienst, zingt, dirigeerde meerdere koren waaronder het bedumer jeugdkoor dox en is naar eigen zeggen licht chaotisch van aard.

Klik voor vergroting

Het had dan ook wat voeten in aarde om tot een afspraak voor een interview te komen, maar uiteindelijk lukt het toch aan zijn keukentafel te belanden voor een gesprek, dat precies tussen werk, avondeten en zwemles van de kinderen in past.
Peter is docent muziek en godsdienst op het Gomaruscollege in Groningen en in Zuidhorn. In eerste instantie probeerde hij de lerarenopleiding Nederlands op Windesheim in Zwolle. ‘Toen ik voor de tweede keer het eerste jaar moest doen dacht ik: ik stop maar. Ik heb een tijdje bij mijn vader gewerkt en bedacht dat ik muziek en onderwijs toch wel heel erg leuk vond. Toen was de keuze snel gemaakt.’
Peter volgde een vakopleiding docentmuziek aan het conservatorium en bespeelt zo’n beetje elk instrument waar je niet op hoeft te blazen. Vorig jaar studeerde hij pas af, al geeft hij al zes jaar les. Van de laatste loodjes van zijn opleiding kwam het maar niet. Eerst zou het voor zijn trouwen klaar zijn, toen voor het eerste kindje kwam… Inmiddels zijn Peter en Franka drie kinderen rijker: Joël (5), Elin (4) en Julie (1).

Koordirigent
Acht jaar lang dirigeerde Peter het Bedumer jeugdkoor Dox. Daarvoor was hij hier al bij betrokken als zanger en later als gitarist. Peter: ‘Ik ben weer toe aan wat nieuws. Dox is voor 16 tot 24-jarigen en ik wordt zelf ook wat ouder. Ik wil nu graag iets met mensen van oudere leeftijd doen, iets professioneler ook en net iets ingewikkelder. Ik wil audities gaan houden en uiteindelijk een groep van een man of 16 hebben. Het wordt een koor voor de leeftijd 20 tot 35 jaar.’ Peter dirigeerde jarenlang diverse koren. ‘Nu is het even rustig. Maar het begint al wel weer te kriebelen.’

Twee meter drie
Met politiek houdt Peter zich niet actief bezig. ‘Ik maak me wel zorgen over de bezuinigingen op cultuur. Ik heb natuurlijk mazzel, ik ben geen uitvoerend musicus en mijn baan in het onderwijs is veilig. Maar ik vind het erg jammer. Cultuur is een wezenlijk onderdeel van de samenleving.’
Muziek is ook meteen zijn grootste hobby. Soms wordt hij gevraagd als zanger van klassieke stukken, dat vindt hij ook erg leuk. “En ik ben net begonnen te squashen met mijn zwager. Ik heb jaren basketbal gespeeld bij de Bedumer Blues, maar zeker als je in de muziek zit heb je daar op een gegeven moment geen tijd meer voor. Maar ik vond het altijd erg leuk. Mijn hele familie volleybalde, dus ik wilde wat anders. Met mijn 2 meter 3 leek basketbal wel leuk.’

Rustige ADHD’er
‘Volgens mij ben ik best vriendelijk en ik kan met iedereen wel meekletsen. Maar ik ben wel een chaoot. Ik zeg overal wel ja op, maar ben uiteindelijk nogal chaotisch met afspraken. Je moet mij niet van alles laten organiseren, daar ben ik niet zo goed in. Ik ben ook rustig. Hoewel… In de klas wordt wel eens gevraagd of ik soms ADHD heb… Ik kan dus ook heel druk zijn, haha!’

Peter kan erg lachen om absurde humor, hoe gekker hoe leuker. Huilen kan hij ook. ‘Ik ben best wel een mietje wat dat betreft. Ik jank wel bij films als het zielig wordt. En ook wel bij liedjes. Ik weet nog dat ik aan de keukentafel zat bij mijn moeder en dat er een liedje op de radio kwam dat ik zo zielig vond. Hier kan ik wel van huilen zei ik, en dat deed ik ook. Mijn moeder moest keihard lachen. Ik hou ook niet zo van vrolijke muziek, ik hou meer van dat melancholische, weemoedige. Terwijl ik verder wel vrolijk ben hoor!’

Klik voor vergroting

Geen klager
Peter heeft bewondering voor mensen die zo voor de vuist weg iets kunnen vertellen. ‘Dat vind ik zelf soms wel lastig, om iets te vertellen en dan gemakkelijk uit mijn woorden te komen. Hele goede sprekers en predikanten, die vind ik altijd knap.’
Moeite heeft hij eigenlijk nergens mee. ‘Ik ben geen klager, helemaal niet. Ik denk altijd: als het zo moet, dan moet het zo. Ik schik me wel gemakkelijk in dingen.’
Trots is hij op zijn gezin, op zijn kinderen. En op het feit dat hij zo muzikaal is. ‘En ik ben ook heel trots dat ik eindelijk ben afgestudeerd!’

We zijn er bijna…
Jarenlang ging Peter met zijn ouders op vakantie naar de Franse Alpen. ‘Dat was altijd heel relaxed. Later gingen we met vrienden altijd naar Vlieland. Dat was een andere tijd. Met de kinderen willen we nog niet zo ver weg, we gaan nu naar Hardenberg, Ommen, Zeeland. Onze kinderen zijn vrij druk, dus om daar uren mee in de auto te zitten… Soms is een ritje naar de stad al ver, haha!’

2500 cd’s
Peters muzieksmaak is heel erg breed. ‘Qua klassieke muziek houd ik vooral van de oudere: barok en renaissance. Maar sommige moderne klassieke muziek vind ik ook mooi. Mijn popmuzieksmaak is ook heel breed, maar ik neig vooral naar de alternatieve hoek; de singer-songwriters, niet te commercieel. Ik ben nog een van de weinige mensen die cd’s koopt. Ik heb er zo’n tweeënhalf duizend.’ Peter wijst achter zich, naar de kasten vol cd’s. ‘Ze zijn wel op rubriek gerangschikt hoor. Ik weet aardig waar wat staat.’

Grunnings
Typisch Nederlands vindt Peter het weer en het feit dat mensen overal over zeuren. ‘Maar dat ik vind ik ook weer heel leuk: onder het koken luister ik altijd graag naar dat radioprogramma op Radio Noord, waarin mensen mogen bellen om te vertellen wat ze ergens van vinden. Typisch Gronings vind ik de taal. Ik vind het jammer dat die steeds minder gesproken wordt. Als je in de winkel Gronings met elkaar praat is het net of je elkaar al kent. Ik was laatst in het ziekenhuis in Delfzijl en daar werd ook Gronings gesproken. Dat maakt het meteen al veel gemoedelijker. Gronings kruipt mij ook dicht op de huid omdat ik het van huis uit spreek. Wat trouwens ook weer niet zoveel zegt: met mijn ouders, broer en zus praat ik Gronings, maar met mijn andere zus niet.’

Klik voor vergroting

Afgeleid
Peter leest niet zoveel als hij zou willen. ‘Toen ik Nederlands studeerde heb ik natuurlijk een hele hoop boeken gekocht, maar ik heb de helft nog steeds niet gelezen. Het mooiste boek vind ik ‘Vanwege een tere huid’, van Anton Koolhaas. Een vaag verhaal over de liefde tussen een jongen en een meisje, dat wordt verweven met het verhaal van twee beestjes. Eigenlijk zou ik meer willen lezen… Maar ik ben ook vrij snel afgeleid hoor, tijdens mijn studie ook altijd.’

Kunst
Houdt Peter ook van kunst? ‘Ja. En dan vaak vooral van het verhaal erachter, dat heb ik met cd’s ook. Dus niet van die standaard IKEA-dingen. Ook als iets niet mooi is kan het verhaal erachter toch mooi zijn. Hoe is een kunstenaar er bij gekomen zoiets te verbeelden? Dat geldt ook voor muziek.’
Ook voor bijvoorbeeld housemuziek? ‘Ja. Ik luister het niet voor mijn plezier, maar als het uit het hart komt is ook dat mooi. Kapotte harten, foute verledens en verloren liefde leveren de mooiste muziek op. Ik probeer zelf ook liedjes te schrijven, maar ik heb te weinig meegemaakt denk ik, haha!’ Toch duikt Peter samen met een vriendin in juni de studio in om een cd op te nemen. Zij schrijft de teksten, hij maakt de muziek.

Sigaren en whisky
Peter kan zich erg verheugen op vakantie. ‘Ik werk vrij veel dus vakantie is lekker. Een keer in de zoveel tijd gaan we met alle oude vrienden, die nu overal door het land wonen, ergens in een huisje zitten, sigaren roken en oude whisky drinken. Daar hou ik wel van. Ik ben een gezelligheidsmens maar ik heb de tijd vaak niet.’ Franka: ‘En op uitslapen, daar kun je je op verheugen’. Peter: ‘Ohja, dat kan nooit!’

Bedum
Petert heeft, op drie jaren in Onderdendam na, zijn hele leven in Bedum gewoond. ‘En mijn hele gezin ook, iedereen woont hier nog. Toen we nog in Onderdendam woonden kwam dit huis te koop, met een vijfde slaapkamer. Ik kan hier al mijn instrumenten (onder andere een orgel, piano, vijf akoestische en twee elektrische gitaren, een basgitaar en een banjo) kwijt. We wonen hier al heel lang en heel graag, maar qua uitstraling is Bedum wel wat suf. Iedereen is hier erg gericht op Groningen, ik mis een eigen cultuur, er gebeurt niet zoveel. Ook hebben we niet zo’n gezellig centrum. Het kon allemaal wel wat aantrekkelijker zeg maar. Maar voor de rest wonen we hier prima hoor, in een ideale straat voor de kinderen!’

Facebook TwitterLinkedin
­