Wie in deze eeuw geboren is, weet niet beter of geld is voornamelijk iets dat ergens in het luchtledige van het internet rondzweeft. Jongeren duiken in de bitcoins, we betalen met de smartphone en met een simpele knop op diezelfde telefoon zie je hoeveel je nog te besteden hebt. Vroeger was dat nét even 100 keer ingewikkelder. We noemen een aantal hulpmiddelen die we toen niet of juist wel hadden.

Internet

Het openen van een bankrekening doe je nu via internet, maar in de vorige eeuw was bankieren een wereld van papieren en mappen. Het is nog moeilijk voor te stellen dat betalingen in winkels met cash, en rekeningen van nutsbedrijven met girobetaalkaarten werden afgehandeld. Dit deden we bijtijds, omdat de banken er soms een hele werkweek over deden om die geldstroom te verwerken. Zat je op je salaris te wachten, dan schreef je bij de bank of een warenhuis gewoon een cheque uit om 300 gulden mee op te nemen. 'De administratie doen' was een hele expeditie die vaak in het weekend plaatsvond. De eettafel werd dan een bescheiden papierhandel vol brieven, rekeningen, afschriften en andere paperassen.

Radio als cadeautje

Wat we wel hadden: mappen met bankafschriften en/of het zogenaamde spaarbankboekje. Dit was niet zo heel lang geleden de enige manier om je saldo te bekijken, of je moest zin hebben om naar de bank te lopen, waar ze het resterende bedrag discreet voor je opnoemden. Pas later konden we naar een speciale saldolijn bellen. De pinpas kwam er eind jaren '80, de creditcard is ouder. Deze werd door een speciaal apparaatje gehaald om betalingen te voldoen, maar dit was nog geen digitale aangelegenheid. Ook hier zou het geld pas enkele dagen later van je rekening gehaald worden. Wel genoten we van een bescheiden rente op ons saldo. Bij je eerste spaarbankboekje volgde een aardigheidje: een pen, een rekenmachine of een radio. Zonder bluetooth-aansluiting.

Geld opnemen in het buitenland

Je eerste vakantie zonder ouders was een bustrip naar pakweg Salou, ook in de jaren '80 een paradijs voor pubers die de camping in Brabant wel een keer gezien hadden. De eerste paar avonden vloog het geld erdoorheen en iedereen van 40 jaar of ouder kan zich wel dat ene moment herinneren: de peseta's waren op. Paniek! Je pleegde een collect call naar huis - hopen dat er iemand thuis was - vroeg om geld en dat werd dan telefonisch overgemaakt. Even later kon je het, met handen en voeten gebarend, bij een Spaanse bank opnemen en was het leed geleden.

Partner bijdrage