Bouw jij mee aan Bedum?

“Ik heb een hekel aan mensen die met de ellebogen boven komen drijven.”

Henk Stulp geïnterviewd door Saffira Rijkee

Hendrik Klaas Stulp is geboren in Leens in het jaar 1937. Hij viert zijn verjaardag op dezelfde dag als Sinterklaas.


Na de lagere school volgde Henk de HBS-B in Groningen, daarna de kweekschool, (tegenwoordig pedagogische academie) en vervolgens behaalde hij de akte voor economie in het middelbaar onderwijs.
Henk zijn beroep is dus altijd onderwijzer geweest, maar na de kweekschool is hij eerst twee jaar in militaire dienst geweest; als bewakingsofficier bij de Koninklijke Luchtmacht in Soesterberg.
Op 1 januari 1960 begon Henk bij christelijke basisschool ‘de Regenboog’, in Bedum. Daar werkte hij anderhalf jaar, tot hij in 1961 aan de slag kon bij de oude christelijke ULO aan de Burchtstraat. Hij gaf daar naar eigen zeggen veel vakken, maar hoofdzakelijk geschiedenis, Nederlands en economie. In 1981 werd hij directeur van de Mavo, de school die in 1984 fuseerde met de christelijke Mavo en de christelijke LHNO in Middelstum en zo scholengemeenschap Hunsingo werd.

Ook qua vrijwilligerswerk is Henk altijd een bezige bij geweest. Zo was hij penningmeester van het jeugdcentrum Concordia en zat hij in het bestuur van korfbalclub Argo. Hij begon als eerste trainer van Dio bij de afdeling volleybal en zat diverse keren in de kerkenraad van de Gereformeerde Kerk; hij was onder andere scriba van de Kerkenraad Algemene Zaken. Verder was Henk tien jaar lang voorzitter van de afdeling van het Rode Kruis, is hij secretaris van VVV Marengebied geweest en heeft hij daar van 1995 tot 2001 vrijwillig een aantal dagen per week gewerkt als coördinator. Hij was bestuurslid van de Historische Vereniging Bedum en zit tegenwoordig in het bestuur van Stichting Keurmerk Streekproducten Groningen.

Politiek gezien staat Henk achter het CDA. “Dat heb ik van huis uit meegekregen; de Anti Revolutionaire Partij (ARP) en dus automatisch het CDA, daar ben ik altijd bij gebleven. Maar ik ben er niet actief in, ook nooit willen zijn. Daar ben ik niet geschikt voor.”

Henk heeft geen specifieke hobby’s. “Wel wandelen we graag en reizen we redelijk veel.” Een goede eigenschap vindt Henk van zichzelf dat hij altijd probeert ruzie te voorkomen. Als slechte eigenschap noemt hij het feit dat hij nog wel eens kort door de bocht kan komen. “Dat komt dan een beetje bot over.”

Henk kan erg lachen om engelse humor. “Dat vind ik bijzonder mooi om te zien op televisie, daar hou ik van. Niet van echt grove humor, zoals van sommige cabaretiers; dat gaat mij te ver.” Henk kan wel huilen om het leed dat mensen wordt aangedaan en om de ellende waarin mensen dichtbij en veraf leven.
Hij heeft bewondering voor mensen die iets weten te bereiken. Dat kan op het gebied van politiek, onderneming of iets anders zijn, als het maar op een faire manier gaat. “Ik heb een hekel aan mensen die met de ellebogen boven komen drijven.”

Henk is trots op zijn vier kinderen en op zijn maarliefst acht kleinkinderen.
Op vakantie gaan Henk en zijn vrouw vaak naar Frankrijk, maar dit jaar gaan ze voor het eerst met een groep caravan- en camperbezitters op groepsreis naar Slovenië en Kroatië. “Zoiets hebben we nog nooit eerder gedaan dus we wilden het wel eens proberen.”

Henk zijn muzieksmaak is heel breed. Hij houdt van moderne muziek, “en dat kan dan wat mij betreft Frans Bauer, de Beatles of Abba zijn”, en hij houdt van klassieke muziek: Mozart en Beethoven. “En Ede Staal uiteraard. Als Groninger kun je dat niet missen.” Verder luistert hij graag naar ‘Twij Deuntjes veur Ain Cent’ op Radio Noord.

Henk is een sportman. In zijn jeugd deed hij al aan volleybal, een sport waar hij op latere leeftijd weer mee begon, maar waar hij twee jaar geleden, vanwege een blessure mee is gestopt. Schaatsen vindt hij ontzettend leuk. “Zodra er ijs was, stond ik erop!” Henk heeft veel tochten gereden, onder andere de Noorderrondrit in 1987 van 150 kilometer. Daarnaast heeft Henk tien jaar lang hard gelopen, tot hij op zijn vierenvijftigste door een rugblessure moest stoppen. Zijn maximale afstand was de halve marathon. “Het spijt me dat ik dat niet meer kan. Hardlopen werkt verslavend. Na afloop was het hoofd altijd weer leeg. Of je loste tijdens het lopen een probleem op. Het is heel ontspannend.”
De halve marathon liep Henk diverse keren op de Waddeneilanden. “Mijn beste tijd was 1 uur 30. Daar ben ik nog altijd trots op.”
Tegenwoordig houdt Henk dus van wandelen en is hij bezig met Nordic Walking. “Ja met die stokken ja. Dat loopt voortreffelijk!”

Typisch Nederland vindt Henk met het vingertje wijzen. “Wij weten alles meestal zo goed.” Typisch Gronings: “Het directe. Maar ook de hartelijkheid, dat hoor ik vaak van toeristen die hier geweest zijn. Dat de mensen in het dorp je groeten, de behulpzaamheid van Groningers. Dat is de lof van de meeste toeristen.”

Op televisie kijkt Henk graag naar Baantjer, Grijpstra en de Gier, “altijd naar het journaal uiteraard”, en naar Pauw en Witteman. “Maar daar erger ik me soms wel eens aan.” Henk heeft niets met commerciële zenders. Hij kijkt wel graag een goede film, maar geen soaps. “Nee, lacht zijn vrouw. Dat hebben we al genoeg om ons heen!” “Mijn vrouw kijkt graag mooie concerten. En dan moet ik wel meekijken hè”, glimlacht Henk. Hij kijkt verder graag algemene informatieve programma’s en het programma ‘Blik op de weg’ vindt hij schitterend.

Henk leest de krant uitgebreid. Hij heeft een hele tijd een abonnement op de Telegraaf én op het Dagblad van het Noorden (DvhN) gehad, maar leest nu alleen nog het DvhN. “Maar alleen omdat het een regionale krant is, niet qua opvattingen en presentatie. Ik vind het bijzonder gekleurde berichtgeving.”

Henk houdt van schilderkunst en vooral waddengezichten vinden hij en zijn vrouw erg mooi. Verder houdt hij van landschappen en portretten. “Niet van dat abstracte.”

“Het is een beetje raar misschien, omdat ik gepensioneerd ben, maar ik kan me erg verheugen op vakantie, op een reis. En verder verheug ik me erop als de kinderen op bezoek komen.

Henk over Europa: “Ik vind dat de rijke landen de arme landen binnen Europa moeten helpen. De samenwerking op zich vind ik goed, daardoor voorkom je nare toestanden als oorlog. Maar het gaat nu misschien te snel, mensen kunnen het niet bijbenen. Ik ben bang dat de overheid mensen niet snel genoeg meekrijgt.”
Over Nederland zegt Henk: “Ik voel me hier best thuis. De Randstad vind ik veel te druk, daar zou ik niet willen wonen. Ik vind Nederland een prettig land, de bevolking is aardig en het heeft een zeer gevarieerd landschap.”
Groningen vindt Henk een prachtprovincie. “Ik ben er geboren en getogen en voel me hier zeer thuis. Ik vind het heerlijk, je hebt hier lekker de rust. Je kunt genieten van allerlei dingen; fietsen wandelen, kerken en prachtige orgels. Ik vind de Waddenkust heel mooi. Als jochie heb ik daar veel rondgezworven.

Als ik Henk naar het hoogtepunt in zijn leven vraag kan hij niet één noemen, want hij heeft allemaal hoogtepunten. De ontmoeting met zijn vrouw, dat hij met haar trouwde, dat hij kinderen kreeg, de dag dat hij directeur werd, het feit dat hij gelukkig is. “Dat heeft het leven allemaal mooi gemaakt.”
Een dieptepunt kan Henk niet per se noemen. “Ik ben een gelijkmatig mens. Het was wel heel erg dat mijn vader op jonge leeftijd is overleden, dat maakt veel indruk op je leven uiteraard.”

Wat vindt Henk jammer? “Dat de school hier in Bedum in 1994 moest sluiten bijvoorbeeld. Daardoor kwam een aantal mensen op straat te staan. Dat was wel een dieptepunt eigenlijk. Voor een groot gedeelte was het een gevolg van beslissingen in Den Haag over schaalvergroting in het onderwijs. Eerst moest het allemaal groot, nu is dat ineens weer níet goed. Een beetje inconsequent vind ik dat. Maar ik bemoei me er niet meer mee, ik heb er een punt achter gezet want anders blijf je aan de gang.”

Facebook TwitterLinkedin
­